Okazuje się, że nie musimy karmić jeża gadami i płazami, ponieważ zwierzęta te świetnie przyswajają pożywienie innych zwierząt domowych (np. kotów) i ludzi. Małe jeże jedzą gotowane jajka, mięso kurczaka, gruszki, jabłka, ogórki, a nawet karmę dla kotów. Tymi produktami można również dokarmiać jeże dziko żyjące. Zapobieganie chorobom wywołanym przez pchły u psów można rozpocząć od dokładnego przeczesywania całej sierści. Warto też kontrolować skórę psa pod kątem charakterystycznych, czerwonych kropek znajdujących się w białej otoczce. Tak właśnie wyglądają odchody pasożytów, które są dla skóry równie niebezpieczne, co Zazwyczaj czarne w kolorze, odchody jeża mogą zawierać bryłki jagód i błyszczące fragmenty części ciała owadów. Jak palić na zewnątrz, gdy jest zimno? Absolutnie. Można wędzić mięso, gdy na zewnątrz jest zimno. Zaopatrz się w węgiel drzewny i drewno zanim zaczniesz gotować, zwłaszcza w chłodne dni. Przechowuj drewno Zobacz 8 odpowiedzi na pytanie: Jak wyglądają odchody Bojownika? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web Poszukiwania dzika powinny skłonić do zwrócenia szczególnej uwagi na drzewa. Jeśli noszą ślady ocierania się o nie zwierzęcia, z dużą dozą prawdopodobieństwa można założyć, że w pobliżu były lub są dziki. Na trop dzięcioła mogą z kolej naprowadzić: · szyszka umieszczona w szczelinie kory lub w wykutej w pniu rynience; Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Jeż pigmejski to coraz bardziej popularne zwierzątko domowe. Nie występuje w naturze – ten jeż został stworzony przez skrzyżowanie dwóch innych afrykańskich gatunków. Chociaż jeże żyjące na wolności wystawione są na większe niebezpieczeństwa od tych hodowlanych, każdy właściciel domowego jeża musi liczyć się z komplikacjami zdrowotnymi, na które narażony jest jeż pigmejski. Choroby jeży mogą mieć różne podłoże i objawy, w każdym jednak przypadku istotna jest szybka reakcja i konsultacja z lekarzem. 1. Jeż pigmejski – choroby, które najczęściej dotykają Twojego pupila 2. Domowy jeż – choroby wywołane pasożytami Roztocza Świerzb Wszoły Kleszcze 3. Jeż pigmejski – choroby układu pokarmowego 4. Jeż pigmejski – przeziębienie i jego objawy 5. Odpowiednia dieta to podstawa 6. O tym pamiętaj Jeż pigmejski – choroby, które najczęściej dotykają Twojego pupila Jakie są najczęstsze choroby, na które może chorować Twój jeż? Przyczyn może być bardzo wiele. Do problemów skórnych, na które jest narażony Twój jeż, należy inwazja pasożytów zewnętrznych (pchły, kleszcze) oraz takie choroby jak świerzb czy grzybica. Do chorób wynikających z przyczyn wewnętrznych należą wszelkiego rodzaju przeziębienia, a także poważniejsze choroby, które mogą dotykać właściwie wszystkich układów w jego organizmie. Każda z wymienionych dolegliwości może być tą, na którą będzie cierpiał Twój jeż. Choroby tych zwierząt nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka. Trudno rozpoznać pierwsze objawy choroby, dlatego należy je obserwować, by zauważyć niecodzienne zachowanie. Na co najczęściej choruje jeż i jak rozpoznać pierwsze objawy tych zdrowotnych komplikacji? Domowy jeż – choroby wywołane pasożytami Roztocza W domowych warunkach realnym zagrożeniem dla zdrowia jeża są roztocza, które żyją w każdym zakamarku domu. Roztocza to pajęczaki, które najlepiej rozwijają się w wilgotnym i ciepłym miejscu. Żywią się naskórkiem, na którym pozostawiają również odchody, które są dla jeży równie szkodliwe, co podgryzanie ich skóry. Są również silnym alergenem. Jakie są najczęstsze objawy inwazji roztoczy u jeży? Jeśli Twój jeż się drapie, łuszczy mu się skóra, na której widoczne są niewielkie ranki, a miejscami widzisz ubytki w kolcach, może to oznaczać, że Twój jeż został zaatakowany przez roztocza. Pasożyty te są zbyt małe, aby zobaczyć je gołym okiem, dlatego tak trudno od razu określić, co może być przyczyną niepokojących objawów pojawiających się na skórze zwierzaka. Zdecydowanie nie zaszkodzi jednak dokładna dezynfekcja klatki, wraz ze wszystkimi zabawkami i miseczkami, które się w niej znajdują. Możesz również wykąpać swojego pupila w szamponie przeznaczonym dla jeży – jednak pamiętaj, aby robić to bardzo delikatnie. W przypadku wyżej wymienionych objawów konieczna jest konsultacja z lekarzem, który określi, co dokładnie dolega Twojemu jeżykowi. Świerzb Podobne objawy może również wywoływać inny pasożyt, czyli świerzbowiec, popularnie nazywany świerzbem. Drapanie, rany na ciele, wypadanie kolców, kichanie, plamy na skórze oraz zaczerwienienia są w tym wypadku bardziej intensywne niż ma to miejsce przy roztoczach. Świerzbowiec atakuje głównie w nocy, zatem wtedy też objawy mocno się nasilają. Przy tym pasożycie musisz podjąć szczególne środki ostrożności, ponieważ jest niebezpieczny również dla ludzi – może przenieść się na człowieka. W przypadku zauważenia nawet jednego z powyższych objawów niezwłocznie udaj się do lekarza weterynarii, który przepisze odpowiednie lekarstwa i zalecenia dla Twojego zwierzaka. Zadbaj również o odpowiednią i skuteczną dezynfekcję terrarium i akcesoriów, które się w nim znajdują. Wszoły Do grupy pasożytów należą również wszoły, które zazwyczaj atakują chore i zaniedbane zwierzęta. Aby zapobiec ich pojawieniu się, kontroluj higienę klatki oraz jeża, a w przypadku pierwszych objawów pojawienia się wszołów udaj się do lekarza weterynarii. Atak wszołów również objawia się poprzez zranienia na skórze, miejscowe wyłysienia, intensywny świąd oraz łuszczenie się skóry. Również i w tym przypadku konieczna jest dezynfekcja terrarium oraz akcesoriów. Kleszcze Powszechnie uważa się, że największym zagrożeniem dla życia jeża oraz osób w jego otoczeniu są kleszcze, które lubią żerować między igłami. Rzeczywiście problem ten jest dosyć popularny wśród jeży żyjących dziko na wolności. Domowe jeże pigmejskie nie mają jednak kontaktu z naturą, dlatego nie są narażone na atak tych pasożytów. Jeśli jednak od czasu do czasu wyprowadzasz swojego pupila do ogródka – pamiętaj o zachowaniu ostrożności. Jeż pigmejski – choroby układu pokarmowego Choroby, które nie są związane z pasożytami, równie często atakują domowe zwierzęta, w tym także jeże pigmejskie. Do pierwszej grupy takich chorób należą wszelkie choroby układu pokarmowego, jak zatrucie pokarmowe, biegunka, zielone odchody czy zaparcia. Mogą być one spowodowane bakteriami, które najczęściej pojawiają się w przypadku niedostatecznej higieny klatki. Codzienne czyszczenie miseczek z wodą i pokarmem, a także czyszczenie terrarium powinno być nawykiem wypracowanym przez każdego właściciela jeża pigmejskiego. Powyższe choroby mogą również wynikać ze złej diety lub z nieświeżego pokarmu, który zalega w klatce zwierzaka. Jeż pigmejski – przeziębienie i jego objawy Ostatnią grupą opisywanych chorób, które dotykają jeży pigmejskich (bo trzeba pamiętać, że jeże, jak każdy organizm, mogą cierpieć na jeszcze wiele innych chorób – od problemów z pęcherzem, przez choroby neurologiczne, endokrynologiczne i wiele, wiele innych, aż do nowotworów), są choroby układu oddechowego. Wiążą się one z różnymi infekcjami, które mogą zostać wywołane przez pasożyty przewodu pokarmowego, bakterie lub wirusy w wyniku osłabienia organizmu. Na co najczęściej choruje jeż pigmejski? Przeziębienie to wbrew pozorom dosyć poważna infekcja, która często spotyka te delikatne zwierzęta. Może być wywołana nagłą zmianą temperatury lub umieszczeniem klatki w miejscu narażonym na stały przeciąg. Czym objawiają się choroby układu oddechowego u jeży pigmejskich? Charakterystyczna jest tutaj wydzielina z nosa, która może przybierać różną konsystencję i barwę. Każda wydzielina powinna wzbudzić Twoją czujność i być powodem do podejrzewania infekcji organizmu. U jeży może również występować głośniejszy oddech, który sygnalizuje problemy z oddychaniem. Może występować przy niegroźnym, czasowym przeziębieniu lub przy poważniejszych chorobach układu oddechowego. Świszczący, głośny oddech pupila to znak, że trzeba go niezwłocznie zabrać do lekarza w celu postawienia diagnozy i przepisania odpowiednich leków. Odpowiednia dieta to podstawa Karmienie jeża pigmejskiego wymaga dobrego poznania jego potrzeb i komponowania zbilansowanych posiłków. Wbrew stereotypom dieta jeża pigmejskiego nie może opierać się na jabłkach, czy na innych owocach i warzywach. Jeże to zwierzęta mięsożerne, dlatego tak istotne jest podawanie tego składnika w codziennym posiłku. Świeżość mięsa ma tutaj ogromne znaczenie, dlatego nigdy pod żadnym pozorem nie podawaj swojemu pupilowi mięsa, które jest przeterminowane lub długo leżało w wysokiej temperaturze. Więcej o diecie jeży pigmejskich pisaliśmy w tym artykule: Jeż pigmejski – co je? O tych zasadach musisz pamiętać!W którym wspominamy również, że dobrą opcją na komponowanie diety tych zwierząt jest… sięganie po kocią karmę dobrej jakości. Do najczęstszych zaburzeń układu pokarmowego u jeży należy biegunka, niezdrowe, zielone zabarwienie odchodów, brak apetytu, utrata wagi i apatia. Zielone zabarwienie odchodów u jeży może być również spowodowane jednorazową stresową sytuacją, dlatego warto obserwować, czy niezdrowy kolor odchodów jest stały czy pojawił się tylko raz. Chory jeż zazwyczaj będzie przejawiał też inne objawy, oprócz niecodziennego zabarwienia odchodów. Jeśli zauważysz, że przynajmniej jeden z powyższych objawów występuje przez 2 dni, niezwłocznie udaj się ze swoim pupilem do lekarza weterynarii, aby przepisał odpowiednie leki. O tym pamiętaj W przypadku jakiekolwiek choroby lub objawów należy pamiętać, aby nie podawać jeżowi żadnych lekarstw na własną rękę. Odpowiednie medykamenty zawsze powinien przepisywać lekarz po wnikliwej analizie stanu zdrowia jeża. Chory jeż potrzebuje również komfortowych warunków do powrotu do zdrowia, zapewnij mu więc spokój, czystość, zalecone przez lekarza jedzenie i odpowiednią temperaturę pomieszczenia, w którym się znajduje. Pamiętaj, że oprócz wymienionych chorób i objawów Twojemu pupilowi mogą dolegać również inne, rzadziej spotykane choroby, których absolutnie nie można zignorować. Codzienna obserwacja apetytu, zachowania i odchodów jeża pozwoli Ci na szybkie wykrycie pierwszych niepokojących objawów jego stanu zdrowia. Jeże pigmejskie mogą chorować, pomimo zapewnienia im ciepła i odpowiedniego pożywienia. Jako że zwierzęta te są aktywne wieczorami i w nocy, musimy pamiętać, by zwrócić uwagę na ich zachowanie. Część jeży lubi kontakt z człowiekiem, inne są skryte i niechętne do wspólnych zabaw, jednak codziennie ich nastrój powinien być podobny. Tylko dzięki obserwacji jesteśmy w stanie odpowiednio wcześnie zareagować, kiedy dzieje się coś nam lek. wet. Hanna Pietruszka Znanych jest wiele pozycji seksualnych przeznaczonych dla par, w których kobieta lubi dominować i nie brak jej fantazji w łóżku. Takie pozycje miłosne, gdzie kobieta jest na górze, pozwalają jej kontrolować tempo i technikę współżycia, a także głębokość i sposób penetracji, a oprócz tego, fantazje seksualne mężczyzn często dotyczą tego rodzaju współżycia. Pozycję na jeźdźca to inaczej pozycja na kowbojkę, ze względu na to, że tego typu pozycje miłosne pozwalają, aby to kobieta "ujeżdżała mężczyznę", siedząc na nim okrakiem. Wyróżnia się kilka różnych rodzajów pozycji na jeźdźca. spis treści 1. Rodzaje pozycji seksualnych na jeźdźca 2. Zalety i wady pozycji na jeźdźca 1. Rodzaje pozycji seksualnych na jeźdźca Ogólnie rzecz biorąc, pozycja na jeźdźca polega na tym, że kobieta siedzi na mężczyźnie. Może ona lekko podskakiwać podczas współżycia, poruszać biodrami na boki lub w przód i w tył. Tak jak większość miłosnych pozycji, pozycja na jeźdźca ma pewne odmiany, które można stosować w zależności od preferencji partnerów: Zobacz film: "Jak wywołać orgazm?" pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta siedzi przodem, a mężczyzna leży; pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta siedzi tyłem, a mężczyzna leży; pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta siedzi przodem, a mężczyzna siedzi lub podpiera się łokciami (to pozycja miłosna na krześle lub na łóżku); pozycja na jeźdźca, gdzie kobieta leży przodem na mężczyźnie. Kamasutra zwraca uwagę na to, by oboje partnerów czerpało przyjemność ze współżycia. Każda para ma swoje ulubione pozycje i rodzaje pieszczot. Nie jest im potrzebna żadna Kamasutra, aby wspólnie cieszyć się swoją bliskością. Eksperymenty z nowymi pozycjami mogą być jednak dla nich taką nowością, która urozmaici życie seksualne i wprowadzi do niego element dodatkowej ekscytacji. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Zmiany na penisie po pozycji na jeźdźca - odpowiada mgr Adam Kowalewski Orgazm wyłącznie w pozycji na jeźdżca - odpowiada mgr Maciej Rutkowski Brak przyjemności seksualnej w pozycji na jeźdźca - odpowiada lek. Tomasz Budlewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Zalety i wady pozycji na jeźdźca Pozycja na jeźdźca, niezależnie od swojej odmiany, to opcja zwykle lubiana przez mężczyzn ze względu na to, że w większości są wzrokowcami. Podczas tego typu współżycia mogą oni cieszyć wzrok ciałem kobiety w ruchu. Takie pozycje miłosne, gdzie to kobieta jest stroną dominującą, pozwalają na współżycie, kiedy mężczyzna jest zmęczony, a kobieta ma energię na wspólne igraszki. Co więcej, te rodzaje pozycji seksualnych, w których partnerzy są do siebie przodem, pozwalają im na kontakt wzrokowy. Jest to bardzo ważne, szczególnie na początku współżycia, gdyż pozwala na obserwowanie mimiki partnera i jego lub jej reakcji na pieszczoty. Pozycja seksualna na jeźdźca w odmianie, gdzie kobieta leży przodem na mężczyźnie, jest ze wszystkich "kowbojskich" pozycji najwygodniejsza dla partnerki, gdyż odciąża ona zgięte w kolanach nogi. Ta pozycja zwiększa także głębokość penetracji pochwy. Bardzo ważne jest, aby wybierane przez partnerów pozycje seksualne odpowiadały im obojgu. Dominujący mężczyzna może nie docenić zalet takiej pozycji - przede wszystkim dlatego, że jego dominująca rola w łóżku wydaje się być zagrożona. Przyzwyczajenie również odgrywa tu niebagatelną rolę. Partnerzy, którzy od lat kochają się w tej samej pozycji, mogą mieć opory przed czymś nowym. Sytuacja dodatkowo komplikuje się, jeśli partnerzy nie rozmawiają ze sobą o swoim życiu intymnym i swoich potrzebach. Eksperymentowanie w łóżku nie jest dla wszystkich: nieśmiała kobieta może nie czuć się wystarczająco swobodnie i seksownie, aby w pełni cieszyć się seksem. Próby przełamania się i pokonania swoich kompleksów w sypialni mogą zakończyć się sukcesem lub wręcz przeciwnie – zamienić przyjemność w trudną dla kobiety sytuację. Takie negatywne skojarzenie może nawet wywołać kłopoty ze współżyciem. Anna Leśniewska Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Magdalena Boniuk Seksuolog, psycholog, terapeuta młodzieży, dorosłych i rodzin. Kolczasty owadożerca. Ciekawostki o jeżach Jeż jest najlepszym naturalnym sprzymierzeńcem leśników w walce z groźnymi owadami i obok dzika najlepiej wspiera służby leśne na terenach, gdzie mamy do czynienia z najbardziej zagrożonymi drzewostanami. Gdzie można spotkać jeża? Czym żywi się jeż? I czy zapada w sen zimowy? Sprawdźcie!Jedyny w swoim rodzaju…Pierwsze jeże pojawiły się na ziemi ok. 30 milionów lat temu w erze oligoceńskiej. Dziś w Europie Środkowej żyją dwa gatunki, które uważa się za odrębne: jeż zachodnioeuropejski (Erinaceus europaeus) i jeż wschodnioeuropejski (E. cancolor), którego odróżnia duża, biała plama na piersi. Jeża zachodnioeurepejskiego spotyka się w Polsce na Dolnym Śląsku, Ziemi Lubuskiej i części Wielkopolski (zlewni Odry i Warty). To zwierzę, którego nie sposób pomylić z żadnym innym w naszym jest największym, a zarazem najbardziej skutecznym leśnym owadożercą, który zamieszkuje niziny, wyżyny i góry do wysokości 2000 m Można go spotykać w lasach, na ich obrzeżach, polach, w zadrzewieniach śródpolnych, ogrodach, parkach, starych nekropoliach, a ostatnio coraz częściej w pobliżu siedzib ludzkich na terenie aglomeracji miejskich, gdzie również występują większe lub mniejsze kompleksy leśne. W tych miejscach nie jest on ani szczególnie rzadki, ani bardzo życiaJeż jest zwierzęciem towarzyskim, szybko przywiązuje się do człowieka pod warunkiem że ten nie robi mu, krzywdy. Jest aktywny o zmierzchu i w nocy. Natomiast w ciągu dnia chowa się w swojej kryjówce, tylko wyjątkowo po ulewnym deszczu i późną jesienią można zobaczyć go w ciągu pies do jeżaJeż najczęściej penetruje teren w bezpośredniej bliskości swojego dobrze zakamuflowanego gniazda tj. w promieniu 200–300 m od niego, drepcząc wokół szybkimi kroczkami. Węsząc, zawsze starannie sprawdza drogę przed sobą. Oprócz wyśmienitego słuchu i węchu ma również łatwość uczenia się nowych zachowań i nawyków. Nie lubi wody, ale w potrzebie bardzo dobrze pływa i śmiało pokonuje różnego rodzaju przeszkody terenowe, wspinając się na nie. Ma bardzo dobrze rozwinięty zmysł smaku, jest wybredny, ponieważ jeżeli zje lub powącha coś niedobrego – drażniącego natychmiast opluwa swoje kolce białą pianą ze śliny. Jest płochliwy i w razie realnego zagrożenia zwija się w szczelną kolczastą kulę. Stąd wzięło się powiedzenie zabierać się jak pies do jeża – drapieżnik, który tego próbuje, ma niezwykle trudne i cywilizacyjni wrogowie jeżówOprócz naturalnych wrogów, którymi są właśnie pies, lis, borsuk czy puchacz, największe zagrożenie stanowią dla niego koła samochodów. Nocne wędrówki, dość długie szczególnie w okresie godowym, kończą się śmiertelnie dla ok. 9 tys. jeży rocznie. Drepcząc w poszukiwaniu pożywienia jeż wydaje z siebie charakterystyczny chrapliwy głos, często pomrukuje, kaszle, a ścieląc gniazdo, nader głośno szeleści. Zdenerwowany fuka i prycha, rozwścieczony lub przestraszony potrafi wydawać nawet głośne warczenie, a w bardzo niekorzystnej dla niego sytuacji wrzeszczy przeraźliwie i jeżaPodstawowe pożywienie jeża na terenach leśnych stanowią: owady, dżdżownice, ślimaki, żaby, ptasie jaja, gady oraz młode gryzonie. Zdarza się, że ten największy leśny owadożerca zjada pisklęta ptaków gniazdujących na ziemi, nie gardzi również pokarmem stricte roślinnym, takim jak: jagody, żołędzie, orzeszki buka, grzyby i opadłe, dojrzałe owoce. Nie transportuje jednak na grzbiecie jabłek nabitych na swoje kolce. W razie dużego głodu atakuje nawet zwierzęta jadowite lub takie, które mają trujące ciało, np. żmiję zygzakowatą i pryszczela jeżaKryjówki dzienne jeża znajdują się najczęściej w stertach liści lub chrustu, w starych dziuplastych drzewach, dziurach obrośniętych roślinnością murów, w stodołach, a nawet stajniach, gdzie zwierzę może wymościć sobie wygodne i bezpieczne legowisko. Kiedy zbliża się zima, zwierzę buduje bardzo dobrze izolowane termicznie gniazdo. Całkowicie szczelne, zamknięte przypomina wyglądem kłąb siana, liści i mchów, ukryty zazwyczaj w trudno dostępnych zaroślach, zagłębieniu w ziemi. Rzadziej jeż sam wykopuje dziurę w ziemi głębokości ok. 30–40 cm. Starannie wymoszczony budulec zapewnia wewnątrz stałą temperaturę, która nigdy nie spada poniżej 0°C, niezależnie od tego, jak tęgi mróz panuje na kryjówka jeżaPóźną jesienią, kiedy temperatura spada do 8–10°C, jeże stają się ociężałe i zapadają powoli w pięciomiesięczne odrętwienie – formę snu. Przy życiu utrzymuje je wówczas wyłącznie tłuszcz nagromadzony w organizmie. Wraz ze spadkiem temperatury następuje spowolnienie procesów przemiany materii, pracy serca i układu oddechowego, jak również znaczny spadek temperatury ciała, nawet do 1°C (latem, w okresie aktywności wynosi 33,5–36,5°C). Serce jeża zamiast wykonywać 189 uderzeń na minutę, bije tylko 20 razy. W okresie odrętwienia zimowego działa także precyzyjna termoregulacja. Jeżeli temperatura otoczenia jest zbyt niska, śpiący jeż nie zamarza, ponieważ do systemu nerwowego zostaje przekazany sygnał alarmu, który przyspiesza natychmiast przemianę materii, a w związku z tym temperatura ciała podnosi się do 5°C. Podczas snu zwierzę pozostaje nieruchome, mocno zwinięte w kulkę, tak że nie widać głowy ani i… jeżykiWczesną wiosną jeż budzi się i wyrusza w poszukiwaniu pożywienia. W kwietniu i maju po 5–6 tygodniach ciąży samice rodzą 1–5 małych. Białoróżowe noworodki pokrywają rzadkie, białe, miękkie kolce. Oczy zaczynają otwierać dopiero pod koniec 3. tygodnia życia. W gnieździe pozostają z matką, która karmi je mlekiem przez 6–8 tygodni. W tym czasie wyrastają im już normalne informacjeJeż europejski: długość do 35 cm, wysokość 13–17 cm, waga 450–1200 g (rekordowo do 2 kg). Krępe ciało pokrywa z wierzchu 5 do 7 tys. gęstych kolców. Ma 36 zębów. Pyszczek szpiczasty, wyciągnięty w ryjek. Oczy małe, czarne, uszy szerokie. Ubarwienie jest na ogół żółtobrązowe, spód ciała może mieć kolor uzależniony od miejsca przebywania tj. biało-szary, szary lub rudawo-żółty. Objęty ścisłą ochroną publikujemy dzięki uprzejmości czasopisma „LAS POLSKI”, dwutygodnika leśników i przyjaciół lasu Jeże, od innych popularnych ssaków hodowlanych różnią się nie tylko wyglądem, ale wykazują szereg interesujących i nietypowych zachowań. Jednym z takich zachowań u jeża jest charakterystyczny dźwięk, który wydaje, zwany powszechnie fukaniem lub parskaniem. Zazwyczaj dźwięk ten jest połączony z nagłym wstrząsem całego ciała. W naturze ma to na celu odstraszenie potencjalnego drapieżcy, a w domowych warunkach wyraża niezadowolenie jeża (na przykład po nagłym wybudzeniu). Dźwięk ten wydawany jest przez nozdrza. Jeż może prychać zarówno w normalnej pozycji jak i zwinięty w kulkę. W sytuacji silnego bólu, jak przytrzaśnięcie łapki lub nadepnięcie, jeż może bardzo głośno pisnąć, co wydaje się wręcz krzykiem. Podczas zalotów lub jako porozumiewanie się matki z potomstwem można usłyszeć odgłos podobny do cmoknięcia. Młode za to komunikują się z matką poprzez świergot. Dla ciekawostki dodam, że jeże wydają także szereg dźwięków, których nasze ucho nie jest w stanie wychwycić. Zachęcam do obserwacji naszych pupili i wysłuchania tego co chcą nam przekazać. Oszczędzimy im dzięki temu dodatkowego stresu. Rozkoszne zwierzątko z igłami? Choć jeże należą raczej do egzotycznych zwierząt domowych, cieszą się coraz większą popularnością. Filmy z uroczymi jeżykami, które krążą na platformach wideo, przyczyniają się między innymi do tego, że te małe owadożerne zwierzątka są coraz częściej spotykane w europejskich gospodarstwach domowych. Jednak trzymanie jeża w domu wymaga dużego nakładu pracy i budzi kontrowersje wśród obrońców przyrody. Dowiedz się, jakie warunki utrzymania należy stworzyć do hodowli jeża afrykańskiego białobrzuchego. Spis treści Czy jeże można trzymać jako zwierzęta domowe?WyglądZachowanieWarunki utrzymaniaŻywienieChorobyHodowlaGdzie można kupić jeża afrykańskiego białobrzuchego? Czy jeże można trzymać jako zwierzęta domowe? Jeże są pod ochroną i dlatego nie mogą być one trzymane jako zwierzęta domowe. Jednak jeż afrykański białobrzuchy („Atelerix Albiventris”) nie podlega temu zakazowi. Ten gatunek jeża został po raz pierwszy sprowadzony do USA w latach 90-tych, ale kilka lat później zakazano importowania go. Niemniej jeże białobrzuche nadal były hodowane i obecnie można je spotkać jako zwierzęta domowe głównie w USA. Wygląd Afrykańskie jeże białobrzuche mają kolce rozmieszczone na całym grzbiecie. Kolce mają długość od 15 do 20 mm i występują w różnych kolorach. Brzuszek tych małych owadożerców z kolei jest puszysty i biały, jak sama nazwa wskazuje. Mają okrągłe, małe uszy i małe łapki. W przeciwieństwie do innych gatunków jeży, jeż białobrzuchy ma na tylnych łapach tylko cztery palce zamiast pięciu. Rozmiar jeża wynosi od 14 do 21 cm, a waga waha się od 300 do 500 g. Zachowanie Naturalnym środowiskiem jeża białobrzuchego są sawanny i suche łąki Afryki Środkowej. Jeże afrykańskie białobrzuche są aktywne po zmierzchu i nocą, natomiast w ciągu dnia się chowają. O zmierzchu wyruszają na poszukiwanie pożywienia. Jeże nie są gryzoniami, lecz owadożercami. W niewoli mogą żyć od 5 do 8 lat. W przeciwieństwie do jeża europejskiego, jeż białobrzuchy nie hibernuje. Jednak może się zdarzyć, że latem pozwoli sobie na trochę przerwy i jest mniej aktywny niż zwykle. Jednak ta faza spoczynku rzadko występuje u zwierząt w niewoli. Opiekunowie jeży opisują swoje zwierzęta jako bardzo przyjazne i ufne, które można oswoić przez dotyk. W razie niebezpieczeństwa jeże zwijają się w kłębek i używają swojej kolczastej sierści jako tarczy ochronnej, aby odstraszyć wrogów. W pierwszych miesiącach życia u jeża białobrzuchego następuje również zmiana kolców. Może to się również zdarzyć u dorosłych jeży, aczkolwiek ma to miejsce rzadziej i nie jest to od razu powód do paniki. Zbadaj kolce, aby sprawdzić, czy nie zanikają wskutek choroby. Chore kolce zwykle wyglądają na złamane. Porozmawiaj z wykwalifikowanym weterynarzem, aby wykluczyć możliwe choroby. © amaminokurosuke / Warunki utrzymania Hodowla jeży afrykańskich białobrzuchych wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Dlatego musisz się wcześniej zastanowić, czy masz wystarczająco dużo czasu, pieniędzy i przestrzeni, aby móc zaoferować tym kolczastym zwierzakom życie odpowiednie dla ich gatunku. Terrarium Terrarium dla jeża powinno mieć wymiary co najmniej 150 x 60 x 60 cm. Kilka pięter to najlepsza opcja, ponieważ jeże bardzo chętnie się po nich poruszają. Klatki z siatką drucianą lub kratą nie są odpowiednie dla jeży, ponieważ ryzyko obrażeń jest zbyt duże, a zwierzęta nie są chronione przed przeciągami. Przy wyborze odpowiedniego terrarium należy zwrócić uwagę na to, aby nie było ono wykonane w całości ze szkła, ponieważ jeże lubią się wycofywać w ciągu dnia w ustronne miejsce i nie chcą być obserwowane ze wszystkich stron. Terrarium powinno mieć również szczeliny wentylacyjne, aby zapewnić dobry dopływ tlenu. Jeśli terrarium ma kilka pięter, upewnij się, że schody są dostosowane do potrzeb jeża. Te zwierzęta nie są dobrymi wspinaczami, więc schody nie powinny być zbyt strome, ale też niezbyt płaskie. Urządzenie terrarium Dla jeża nadaje się ściółka dla małych zwierząt lub drobny piasek. Przy wyborze wielkości ziaren piasku należy zwrócić uwagę na to, aby jeże nie zraniły się o ziarenka podczas biegania. Ściółkę należy oczywiście regularnie wymieniać. W terrarium jeża nie powinno się znaleźć siano, ponieważ może owinąć się wokół małych nóżek i spowodować poważne obrażenia. W wyposażeniu terrarium należy natomiast urządzić kryjówki, gdyż jeże białobrzuche to zwierzęta nocne, które szukają schronienia w ciągu dnia. Do tego celu można wykorzystać np. domki dla gryzoni i rury. Pamiętaj, że na jednego jeża musi przypadać jeden domek. Oczywiście w terrarium jeża powinny znajdować się miski na jedzenie i picie. Jeże afrykańskie białobrzuche „kąpią się” w piasku, aby się oczyścić. Aby im to umożliwić, można napełnić wannę lub wanienkę piaskiem dla szynszyli. W terrarium powinien się znaleźć również kącik toaletowy. W tym celu można użyć toalety dla małych zwierząt ze żwirkiem dla kota. Pamiętaj o codziennym sprzątaniu kącika toaletowego i „łazienki”! Jeże białobrzuche są bardzo ciekawskimi zwierzętami i uwielbiają różnorodność. Dlatego warto od czasu do czasu wymieniać przedmioty, takie jak rurki, drewno czy kamienie i umieszczać je w nowych miejscach. Upewnij się również, że codziennie usuwasz z terrarium resztki jedzenia, a także odchody. Wybieg Jeżom białobrzuchym należy pozwolić na codzienne swobodne bieganie, ponieważ są to bardzo aktywne zwierzęta, które lubią się przemieszczać. W tym celu terrarium może być połączone z obudową zewnętrzną (bez krat). Jeśli chcesz pozwolić jeżom białobrzuchym na swobodne poruszanie się w pomieszczeniach, musisz upewnić się, że w zasięgu zwierząt nie ma żadnych niebezpiecznych przedmiotów lub trujących roślin. Rośliny, które są trujące dla jeży to aloes, bluszcz i cyklamen. Żywienie Jeże afrykańskie białobrzuche są owadożerne. W swoim naturalnym środowisku żywią się robakami, ślimakami, larwami, ptasimi jajami a czasem owocami. Podstawowym pożywieniem jeży białobrzuchych w niewoli również powinny być owady. Możesz zaoferować jeżom na przykład dżdżownice, mączniki, chrząszcze, ślimaki lub świerszcze. Najlepiej jest kupować owady w sklepie zoologicznym, ponieważ owady dziko żyjące są często nosicielami chorób. Oprócz owadów można podawać jeżom także wysokiej jakości suchą karmę dla kotów. Zawartość mięsa w karmie powinna wynosić co najmniej 60%. Nie należy jej jednak stosować jako jedynego pokarmu. To samo dotyczy również mokrej karmy dla kotów: Należy jeże karmić w sposób urozmaicony i zwracać uwagę na wysoką jakość. Jeżom można również od czasu do czasu podawać owoce, ale nie za dużo, ponieważ mogą powodować biegunkę. Niektóre jeże lubią też jajecznicę (nieprzyprawioną i smażoną bez oleju). Ważne jest, aby dieta Twojego jeża białobrzuchego była urozmaicona, gdyż w przeciwnym razie mogą wystąpić objawy niedoboru. Jeże białobrzuche powinny codziennie mieć do dyspozycji świeżą wodę pitną. Jeże z natury nie tolerują laktozy i dlatego nie należy im podawać mleka. © Dmitry / Choroby U jeży afrykańskich białobrzuchych często diagnozuje się obecność pasożytów, takich jak pchły, kleszcze czy roztocza. Jeśli zauważysz, że Twoje zwierzę ciągle się drapie, skontaktuj się z weterynarzem. „Wobbly Hedgehog Syndrom“ (WHS) jest typową chorobą jeży białobrzuchych. Objawia się postępującym paraliżem i charakterystycznym chwiejnym ruchem. Jest to choroba ośrodkowego układu nerwowego, która dla jeży często kończy się śmiertelnie. Obolałe łapy również zdarzają się u jeży białobrzuchych. Zwykle jednak można to przypisać niewłaściwym warunkom hodowli. Na przykład podłoże lub przedmioty w terrarium mogą mieć zbyt ostre krawędzie. Należy wymienić podłoże i wyjąć wszelkie potencjalnie ostre przedmioty, a w przypadku poważnych obrażeń stóp u jeża, zasięgnąć porady weterynarza. Hodowla Hodowla jeży białobrzuchych wymaga wiele wysiłku. Zanim zdecydujesz się na hodowlę jeży białobrzuchych, musisz zagłębić się w temat i zapoznać się z ryzykiem. Musisz również zdawać sobie sprawę z tego, że hodowla jeży jest dość kosztowna. Ponadto nie zawsze udaje się znaleźć nabywców na młode zwierzęta. Należy więc mieć na uwadze, że trzeba będzie zaopiekować się kilkoma jeżami, jeśli nie znajdzie się kupiec. Okres ciąży u jeży białobrzuchych wynosi od 30 do 40 dni. Zwykle rodzi się od dwóch do czterech młodych. Zaraz po urodzeniu są ślepe i nagie. Młode stają się samodzielne po 40 dniach. Do hodowli potrzebnych jest kilka terrariów, po jednym dla matki, ojca i młodych zwierząt. Często miot jest odrzucany lub zjadany zaraz po urodzeniu. Gdzie można kupić jeża afrykańskiego białobrzuchego? Cena za afrykańskiego jeża białobrzuchego wynosi zwykle co najmniej 350–400 złotych. Więcej informacji możesz zasięgnąć na odpowiedniej stronie hodowcy. Umów się na wizytę, aby obejrzeć jeże i sprawdzić, czy jest to renomowany hodowca. Zapoznaj się ponadto z warunkami trzymania i zagadnieniami związanymi ze zdrowiem zwierząt. Zdarza się, że jeże białobrzuche są oddawane do schroniska, ponieważ ich opiekunowie czują się przytłoczeni ich utrzymaniem. Jeże białobrzuche są również czasem sprzedawane przez osoby prywatne. Sklepy internetowe oferujące jeże białobrzuche nie są opcją godną polecenia. Transport jest niezwykle stresujący dla zwierząt, a ponadto nie ma się wtedy żadnych informacji na temat warunków ich wcześniejszego przetrzymywania.

jak wyglądają odchody jeża